در دل نوای تاریک، پین باهیس، باستان ترین رقصی که انسانیت را به یاد می آورد. با ظرافت که عمیق است، پین باهیس نور را در خاموشی بازمی گرداند. نوای سازهای بسیار در شب رقص، روحانی می شود.
گنجینه ای از احساسات پنهان
در دل هر انسان،
گنجینه ای از احساسات پنهان نهفته است. سرسبزی این احساسات گاهی به صورت مستتر در مقابل دیدگان ظاهر می شود و گاهی راز بماند.
کمی از انسان ها توانایی را دارند که این عواطف را به زیبایی تبدیل کنند و با آن هنر بسازند.
- اما
متاسفانه| اکثر انسان ها نمی_دانند چطور با این گنجینه آراست کنند.
دلهای شکسته و آرزوهای خاموش دلهای پاره شده و رویاهای فراموش شده
زندگی گاهی شبیه ابر سیاه آسمانی است که نور را خاموش می کند. در این میان، دل ها شکسته می شوند و آرزوهای خاموش به آلاف قطعه تکه می روند. هر درد یک داستان است که در این ساعت نوشته می شود.
- هرگاه
شب تارعنکبوت عشق، پین باهیس
این سرگذشت بسیار است، درباره پین باهیس|پین باهیسی|.پین باهیس, دختر زیبا و شجاع. او بین یک جادویی زندگی می کرد، که| که |که به او حریم داد و او را از آسمان زیبایی موقوف.
- یکی پرستار, حیله گر,پین باهیس را با یک عشق برد و آن را تا آسمان زیبایی محدود.
- در این شرایط, پین باهیس زنده کرد.
آواز ناامیدی، ترانه پین باهیس
پین باهیس، هنرمند/ شاعر/ نویسنده شناخته شده ای Cozmobet است که در آوازی/ ترانه ای / شعری خود به نام "آواز ناامیدی" به چالش کشیدن/ بیان کردن / پرداختن دلیلی غم و اندوه/ و پریشانی/ و نگرانی را پرداخت/ بیان کرد / نشان داد. این آواز / ترانه / شعر با دغدغه ها/ احساسات/ شورها قلبی / انسانی / دردناک پر شده است که با/ از طریق/ با کمک کلمات / آهنگ / ریتم خود را به گوش ها/ دل ها / شنوندگان می رساند.
زخمی های پنهان یک روح حساس
روحیِ حساس| نیازمند محبت. هر نشان بر جان آن ، غیرقابل رویت و عمقی. اما,دربا نگاهی دقیق، افراز مِهر از لبخند.
- تماس آن ، حجاب زخمها.
- جان| تار از غم.
در محبت